การยอมรับผิด (สดด. 32:1-11)
  1. ผู้ที่ได้รับอภัยความผิด และบาปของเขาถูกลบล้าง ย่อมเป็นสุข
  2. ผู้ที่พระยาห์เวห์ไม่ทรงกล่าวหาว่ากระทำผิด และจิตใจของเขาไม่มีความคดโกง ย่อมเป็นสุข
  3. แม้ข้าพเจ้าเงียบอยู่ กระดูกของข้าพเจ้าก็ผุกร่อนไป จากการคร่ำครวญตลอดเวลา ขณะที่ข้าพเจ้าถอนใจตลอดวัน
  4. พระหัตถ์ของพระองค์กดหนักอยู่บนตัวข้าพเจ้าทั้งวันทั้งคืน กำลังของข้าพเจ้าอ่อนลงเหมือนสิ่งที่แห้งแล้งในฤดูร้อน
  5. ข้าพเจ้าทูลให้ทรงทราบถึงบาปของข้าพเจ้า มิได้ปิดบังความผิดแต่ประการใด ข้าพเจ้าคิดว่า "ข้าพเจ้าจะสารภาพความผิดต่อพระยาห์เวห์" พระองค์ก็ทรงอภัยบาปที่ข้าพเจ้าได้ทำ
  6. ด้วยเหตุนี้ ผู้จงรักภักดีต่อพระองค์ทุกคนจึงอธิษฐานภาวนาถึงพระองค์ในยามทุกข์ร้อน แม้จะเกิดอุทกภัย น้ำไหลบ่าท่วมท้น น้ำนั้นก็จะไม่มาถึงตัวเขาเลย
  7. พระองค์ทรงเป็นที่หลบภัยของข้าพเจ้า พระองค์ทรงปกป้องข้าพเจ้าจากอันตราย ทรงล้อมข้าพเจ้าไว้ด้วยบทเพลง เพราะทรงช่วยให้รอดพ้น
  8. ข้าพเจ้าจะสอนท่านและจะชี้ทางเดินให้ท่าน ข้าพเจ้าจะคอบดูแลให้คำปรึกษาแก่ท่าน
  9. อย่าทำตนเหมือนม้าหรือล่อที่ไร้ปัญญา เราใช้เชือกและบังเหียนบังคับมัน มิฉะนั้นมันจะไม่ยอมเข้ามาใกล้
  10. คนชั่วร้ายจะมีความเดือดร้อนมากมาย แต่ผู้วางใจในพระยาห์เวห์จะได้รับความรักมั่นคงของพระองค์อย่างล้นเหลือ
  11. ท่านผู้ชอบธรรมทั้งหลาย จงชื่นชมและยินดีในพระยาห์เวห์ ท่านผู้มีใจซื่อตรงทั้งหลาย จงร้องตะโกนด้วยความเบิกบานเถิด